Wat was de aanleiding voor jouw Change?

“Begin jaren tachtig zaten mensen met dementie in verpleeghuizen het grootste deel van de dag een beetje te knikkebollen. Ik onderzocht, nog tijdens mijn studie, wat lichamelijke activiteit voor hen kon betekenen. Toen de deuren naar de experimentele groep opengingen, zagen de verzorgenden dat de bewoners veel actiever waren dan op de afdeling. Ze kwamen weer tot leven in plaats te wachten op de dood! Zo merkte ik dat er veel mogelijk is.”

“Eigenlijk zou ik doorgaan met mijn onderzoek, maar de VU had geen geschikte onderzoeksplekken. Daarom breidde ik na mijn studie mijn bedrijf in timmerwerkzaamheden uit. Al tijdens de eerste klus kreeg ik een ijzersplinter in mijn oog. Terwijl ik het ineens met één oog moest doen en geen diepte meer zag, werd ik in het ziekenhuis op een manier behandeld van “doe het zelf maar”. Maar ik was alleen al bang om mij te stoten tegen de hendel van de kraan bij het wassen. Niemand hielp mij hierbij en ik voelde geen begrip voor mijn gevoelens.”

“Na het ongeluk bleef ik het timmerwerk doen. Totdat de VU belde met het nieuws dat ze een vacature hadden voor dementieonderzoek. Het stond me eigenlijk tegen om terug te gaan, ze hadden me toch een beetje laten zitten. Maar ik voelde mij ook verplicht iets voor mensen met dementie te doen. Inmiddels had ik zelf als patiënt gevoeld hoe het is als niemand begrijpt wat je nodig hebt. Ik wilde naast de dementerende staan en vragen: “Wat wil jij? Wat heb jij nodig?”.

(lees meer op de website van Change Day )